بررسی تأثیر کاربرد ورمی‌کمپوست و تلقیح قارچ میکوریزی بر روی شاخص‌های رشدی و عملکردی گندم در شرایط تنش خشکی

تحقیق حاضر به‌منظور بررسی و مقایسه تأثیر کودهای زیستی ورمی‌کمپوست و کود میکوریزی بر رشد و عملکرد و همچنین شاخص‌های بیوشیمیایی گندم در شرایط گلخانه‌ای انجام شد. فاکتورهای مورد بررسی در این تحقیق عبارتند از سه سطح آبیاری، مصرف ورمی کمپوست (صفر، سه و شش درصد) و مصرف و عدم مصرف قارچ میکوریزی بود. نتایج این تحقیق تاثیر مثبت و معنی دار ورمی کمپوست و تلقیح میکوریزی در افزایش شاخص های رشدی گیاه گندم در شرایط تنش خشکی را نشان داد. همچنین، بر اساس نتایج بیشترین مقدار عملکرد دانه نیز به مقدار 22/4 تن در هکتار در تیمار سطح صفر تنش خشکی و مصرف قارچ میکوریزی و شش درصد ورمی‌کمپوست به دست آمد و کمترین مقدار نیز به مقدار 89/2 تن در هکتار در تیمار عدم مصرف قارچ میکوریزی و ورمی‌کمپوست و سطح تنش خشکی شدید به دست آمد. در این تحقیق نتایج نشان داد که ورمی کمپوست و همچنین تلقیح میکوریزی باعث افزایش میزان پرولین در گیاه و درنتیجه افزایش مقاومت به گیاه در شرایط خشکی گردید که نتیجه آن در عملکرد گیاه و اجزای عملکردی گیاه مشهود بود. کودهای آلی به دلیل اثرات بلندمدتی که بر بهبود ویژگی‌های خاک، تأمین عناصر غذایی کم‌مصرف و پرمصرف و حفظ ویژگی‌های بیولوژی خاک دارند می‌تواند از لحاظ اقتصادی قابل توجیه باشد و هزینه تهیه و استفاده از این کودها را جبران و بنابراین استفاده متوالی و بهینه از زمین‌های کشاورزی را ممکن سازد.